یکی از اساتید میفرمودند : شروط هشت قسم هستند :
1.شروط عقلائیه
2. جعلیه
3. شرعیه
4. عقلیه
5. عرفیه
6. ارتکازیه
و دو قسم دیگر که هر چه فکر میکنم بیاد نمی اورم و لکن فکر میکنم سهو از بیان استاد بود و به جای کلمه شش سهوا از کلمه هشت استفاده کردند.
مجازات های مالی بر سه قسم است : اتلاف ، تغییر ، تملیک ( مبانی ولایت فقیه . ایت الله منتظری ج3ص 529)
اتلاف : مثل این که سی دی مستهجن را از بین ببرند.
تغییر : مثل این که شراب را تبدیل به سرکه کنند و یا آلات لهو را به شیء دیگر تبدیل کنند.
تملیک : مثل این که چاقو یا قمه ی مخلّین به نظم عمومی ضبط شود.
برخی اساتید ما فرموده اند : در شرح لمعه ی شهید ثانی ره ( الروضه البهیه ) هر جا عبارت " علی المشهور " بود فتوای شهید هم همان است ولی هر جا عبارت " فی المشهور " دارد نظر شهید ره مخالف است ، و اگر جایی خلاف این قاعده عمل شده همراه قرینه است.
و این از مسائل ظریفی است که غالب مراجعین به شرح لمعه از ان غافلند.
تا کنون در کتب اصولی ندیده ام بحث مجزایی درباره شرایط الغای خصوصیت ندیده ام، اما از برخی اساتید معظم شنیده ام که الغای خصوصیت سه شرط دارد :
1– قرینه بر الغای خصوصیت باشد مثل تعلیل ( مثلا : الخمر حرام لانه مسکر)
2 – حکم مخالف قاعده نباشد
3 – تعبدی نباشد ( مثلا خون کمتر از درهم در نماز معفو است تعبدا و الغای خصویت از ان ممکن نیست که بگوییم پس بول کمتر از درهم هم معفو باشد )
مقاله ای که به تازگی درباره قتل عمد نوشته ام در حقیقت تقریری از مباحث استاد معظم حجه الاسلام قائنی مد ظله است که البته نواقص ان منتسب به بنده است نه استاد محترم.
بسم الله الرحمن الرحیم و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین و اللعن علی اعدائهم اجمعین
موضوع بحث : تعریف قتل عمد چیست؟
آیا همچنان که شارع در شبه عمد اصطلاح خاصی دارد ، در عمد هم چنین است یا خیر؟ پس اگر از روایات خصوصیت خاصی در تعریف عمد استفاده نشد باید به عرف مراجعه کرد مادامی که در اصطلاح شارع مفهومی مغایر با ان ملاحظه نشود. بر همین اساس مقتضای صناعت این است که مادامی که اجماع بر خلاف تغایر بین اصطلاح شرع و عرف نباشد پس باید در موارد شک به همان معنای عرفی مراجعه کرد. البته در این مساله اجماعی منعقد نیست و بر فرض هم اگر اجماعی درکار باشد اگر نگوییم مدرکی است لااقل محتمل المدرک است.
گفته اند یکی از معانی "الّا" معنای "غیر" است و همیشه الّا و مابعدش صفت واقع میشود و دلالت بر مغایرت موصوف و اسم مابعد میکند. موصوف ان هم همیشه یا نکره است یا اسم جمع شبیه نکره. ( اسم جمع شبیه نکره اسمی است که در یکی از دو جزه جمع و نکره بودن شبیه ان باشد)
ابن هشام در مغنی برای این معنی " الا" به ایه ی شریفه ی " لو کان فیهما آلهه الا الله لفسدتا" مثال میزند و دلیلشان هم این است که چاره ای نداریم که " الا " به معنی " غیر " باشد هم از جهت معنی و هم از جهت لفظ.
از جهت معنایی " الّا باید به معنی غیر باشد زیرا اگر" الّا" به معنی " استثناء " باشد معنی چنین میشود :
در کتاب شریف الکافی روایت شده که هر صبح سه مرتبه و هرعصر سه مرتبه این دعا را بخوانید :
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِی دِرْعِکَ الْحَصِینَةِ الَّتِی تَجْعَلُ فِیهَا مَنْ تُرِیدُ (1)
ترجمه : خدایا مرا در زره محکم خود قرار ده همان زرهی که هر کس را بخواهی در آن قرار میدهی.
و باز در همان حدیث امام صادق علیه السلام میفرمایند: این دعا از دعاهای گنجینه است.
ادامه مطلب ...
مقاله زیر در توضیح فتامل و فافهم و ... های کتب فقهی و اصولی و... است که در نوع خود تحقیقی جدید و نو میباشد. مقاله زیر از دوست گرامی آقا سید حسین منافی هست.
...
بسم الله الرّحمن الرّحیم
کلید واژگان: « فتأمّل، فتفطّن، فافهم، فتدبّر، فتفکّر،فتذکّر. »
چکیده: در این نوشتار به این بحث پرداخته شده است که واژه هایی که در آخر بعضی ازمطالب در اصطلاح عربی مثل: فتأمّل و فافهم به کار می رود، اشاره به دقّت مطلب است یا إشکال داشتن آن و این مطلب مورد بررسی قرار می گیرد که این اصطلاحات از چه زمانی شروع شد و علاوه بر نکات خاصّ، به نکاتی عامّ در ابتدای این رساله اشاره شده است.