بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج3، ص: 152
باب 5 الخبر المروی عن المفضل بن عمر فی التوحید المشتهر بالإهلیلجة
ادامه مطلب ...بحث کلامی صفحه 23 رسائل طبع مجمع الفکر
فاضل تونی با ایه دو کار کرده :
اول : با همین ایه برائت را اثبات کرده
دوم : این ایه منکر ملازمه را محکوم میکند. ( مراد از عدم ملازمه هم عدم ملازمه بین حکم عقل و نقل است زیرا ایه میگوید تا رسول نیاید عذابی نیست خواه حکم عقلی باشد یا نه. پس حتی اگر حکم عقل هم بود اما بعث رسول نبود شما میتوانی گناه کنید )
مسائل کلامی علم اصول :
ان المسائل الکلامیة لها دور فی علم الاصول فمثلا فی باب حجبة الظواهر و التعارض و التزاحم و حجیة الاجماع و البرائة العقلیة و العلم الاجمالی و ملازمات العقلیة و غیرها یتمسکون بمسائل کلامیة نظیر : الحسن و القبح العقلیین و قاعدة اللطف ، و قبح التکلیف بمالایطاق و و ان فی افعال الله جل جلاله مصالح و ان فی اوامره و نواهیه حکمة و غیرها من المسائل الکلامیة. ادامه مطلب ...
بسم الله الرحمن الرحیم
برهان نظم و مساله شرور
شرور در یک تقسیم بندی به دو گونه اخلاقی و طبیعی
تقسیم می شوند. شرور اخلاقی برخواسته از گناهانی است که انسانها انجام می دهند و
شرور طبیعی بلایا و حوادثی است که در عالم واقع می شود. برخی گفته اند چون این
شرور نشان از نقص در عالم طبیعت دارد لذا خالق آن نمی تواند برترین آفریدگار باشد.
با توجه به این مطلب سوالاتی مطرح می شود که چرا
خدای خیر خواه چنین شروری را اجازه داده است؟ چرا خدای حکیم که نظام را بر اساس
غایتمندی طراحی نموده است این شرور را ایجاد می کند؟ آیا این شرور با حکمت او و
غایتمندی جهان در تعارض نیست؟
با مطرح شدن این شبهات، برهان نظم به چالش کشیده شد. مساله شرور اساس مقدمات برهان را تخریب نمی کند اما ایده آل بودن آن را زیر سوال می برد. زیرا متوجه این امر است که هر چند در عالم نظم برقرار است اما خالص و یکدست نیست. بر این اساس نمی توان از این برهان نتیجه ای را که الهیون در نظر دارند بدست آورد. همین مساله باعث شده برخی از فلاسفه دین، خصوصا متکلمان مسیحی به مساله شرور با جدیت بپردازند . آنان این بحث را در دو جا مطرح کرده اند:
1- ذیل برهان نظم؛ جان هسپرس و دیوید هیوم شبهات شرور را در این حوزه مطرح کرده اند ادامه مطلب ...
ادله اثبات وجود مقدس اما م عصر علیه السلام. :
ادله عقلی
دلیا عقلی اول :
دلیل اول : خالق جهان ، حکیم است و حکیم هم کار بیهوده نمیکند و خلقت انسانها هم بیهوده نبوده و از طرفی بشر هم نیازمند راهنما و حجت دارد ، در نتیجه حتما باید در جهان حجت و فرستاده ای از طرف خداوند متعال باشد
ممکن است سوال شود که از کجا معلوم که این حجت و فرستاده الهی امام زمان باشد؟
جواب : این نماینده الهی باید حتما معصوم و بدون هیچ گونه اشتباهی باشد تا بتوان به اون به عنوان ننماینده الهی اعتماد کرد. اگر معصوم نباشد و در او اشتباه باشد دیگر نمیتونا به حرف های او اعتماد کرد. زیرا چه بسا در ادعای امامت خود هم دروغ بگوید.
وانگهی این نماینده الهی هم باید از جنس بشر باشد نه از جنس ملائکه و نیز نمیتواند این راهنما از نوع کتاب و نوشته باشد زیرا : اولا : کسی میتواند به عنوان حجت و الگو برای ما باشد که از جنس خود ما و مثل خود ما باشد و اگر از جنس فرشته بود هر گر نمیتوانست برای ما الگو باشد. همچنین کتاب و نوشته هم نمیتواند باشد زیرا اولا صرف کتاب و نوشته الگوی کاملی برای ما نیست و نیز کتاب و نوشته نیاز به مفسر و مبین دارد. این مطلب علاوه بر اینکه عقلی است در قرآن و احادیث هم به ان اشاره شده )
بنابراین در هر عصر و زمانی باید یک ولی و حجت الهی بین مردم باشد ، حال شما نام این حجت یا ولی الهی را هر چه میخواهید بگذارید.
دلیل عقلی دوم :
شیعه در اصطلاح دارای معانی مختلفی است و بسیاری از محققین به این نکته در اثار خود توجه نکرده اند و لذا دچار شبهه شده اند.
از مهمترین معانی شیعه میتوان به موارد زیر اشاره کرد :
1 . شیعه به معنای کسی که خلیفه بلافصل بعد از پیامبر صلی الله علیه و اله را بالنص ، حضرت علی علیه السلام میداند.
به عنوان مثال اگر در تاریخ میخوانیم که شافعی (امام شافعیه از فرق اهل سنت) و یا " ابن عبد ربّه اندلسی " (متوفای 328 ق) صاحب کتاب عقد الفرید متهم به شیعی گری بوده معنایش این نیست که انها علی علیه السلام را خلیفه بلافصل پیامبر صلی الله علیه و اله میدانسته اند ، بلکه به معنای این است که انها دوستدار و محب علی علیه السلام بوده اند و یا او را از سایر خلفا برتر میدانسته اند و الا مسلم است که انها سنی مذهب بوده و به خلافت اولی و دومی و سمی هم معتقد بوده اند.
و یا اگر میخوانیم که شیعیان کوفه به امام حسین علیه السلام نامه نوشتند مراد شیعه به معنای اول نیست.
به کتاب رسول جعفریان : تاریخ تشیع در ایران ، مراجعه شود.