عالم ربانی و فقیه اهل بیت مرحوم آیتالله العظمی حاج شیخ محمدتقی بهجت، در زمره شاگردان و ملازمان مرحوم آیتالله العظمی حاج سیدابوالقاسم خویی در دوران اقامت در نجف بهشمار میآید.
ذهن و ضمیر آن بزرگ مشحون از خاطراتی شنیدنی از استاد بود که شمهای از آن در گفتوشنودی که در پی میآید توسط فرزند ایشان، حجتالاسلام حاج شیخ علی بهجت بیان شده است.
* ابتدا شرحی کلی درباره نبوغ و جایگاه علمی مرحوم آیتالله العظمی خویی بفرمایید تا پس از آن وارد جزئیات بشویم.
مرحوم آیتالله العظمی خویی (رضوانالله تعالی علیه) در بین مراجع، از جایگاه ویژهای برخوردار بودند و در دورانی که وظایف سنگینی را به عهده داشتند، با نبوغ و مدیریت کمنظیرشان توانستند به درستی از عهده برآیند. دیگران هم تلاش کردند، اما به شایستگی ایشان از عهده برنیامدند. ایشان هنوز نوجوان بودند و سیزده چهارده سال بیشتر نداشتند که دروس حوزه را شروع کردند و به قدری استعداد داشتند که حدود بیستسالگی در درس خارج مرحوم شیخالشریعه اصفهانی شرکت کردند. ایشان اساتید بزرگی داشتند از جمله مرحوم نائینی، آقا ضیا عراقی و شیخ محمدحسین اصفهانی. داخل پزانتز عرض کنم که مرحوم والد، هیچ وقت از ایشان به نام کمپانی یاد نمیکردند.
بیان دو مساله مهم
مساله اول : معیار در تشخیص مفاهیم عرف عام است . مثلا اگر مفهوم " زینت " برای زن برایمان مجمل باشد به عرف عام مراجعه میکنیم . منظور از عرف عام هم عموم مردم هست بدون تقید ان به مسلمان بودن یا کافر بودن ف متدین بودن یا نبودن ، و ... .
لذا اگر کسی در لندن به سر ببرد و نداند مفهوم زینت چیست به همان مردم لندن مراجعه میکند و مفهوم زینت را از انها بدست میاورد.
ادامه مطلب ...