روز گذشته خبر ارتحال عالم ربانی و معلم عالیقدر اخلاق و عرفان حضرت آیت الله خوشوقت ره که از زبده ترین شاگردان علامه طباطبایی ره بود دلهای اهل معرفت را داغدار کرد. هر چند حقیر توفیق بهره مندی از محفل پر فیض آن عالم ربانی را نداشته ام اما همیشه مشتاق زیارت وجود مبارکشان بودم ، به همین مناسبت خاطراتی جسته گریخته را که از علما و بزرگان حوزه راجع به ایشان شنیده ام نقل میکنم .
1-در حدود سال 1336 که ما وارد حوزه شدیم ایشان به تدریس کتاب منظومه اشتغال داشتند ، ایشان در آن زمان صبح ها به درس میرفتند اما عصر ها در حجره خود میماندند ، گاهی که عصر ها میخواستم به سراغ ایشان بروم ، از بیرون حجره میدیدم که ایشان بر سر سجاده ی خود نشسته اند و اشک چشمانشان روی گونه هایشان سرازیر است.