حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدٍ قَالَ حَدَّثَنِی عَلِیُّ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ أَخِیهِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ الْحَلَبِیِّ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُوسَى عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ یَحْیَى بْنِ سَامٍ عَنْ أَبِی خَالِدٍ الْکَابُلِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع أَنَّهُ قَالَ:
کَأَنِّی بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ یَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا یُعْطَوْنَهُ ثُمَّ یَطْلُبُونَهُ فَلَا یُعْطَوْنَهُ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِکَ وَضَعُوا سُیُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِمْ فَیُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ فَلَا یَقْبَلُونَهُ حَتَّى یَقُومُوا وَ لَا یَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِکُمْ قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ أَمَا إِنِّی لَوْ أَدْرَکْتُ ذَلِکَ لَاسْتَبْقَیْتُ نَفْسِی لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ.[1]
امام باقر علیه السلام : گویا قومی را میبینم که در مشرق قیام میکنند و حق را طلب میکنند؛ پس حق به آنها داده نمیشود ؛ بار دیگر حق خواستار حق میشوند ولی باز هم از حق منع میشوند ؛ زمانی که چنین میشود ؛ شمشیرهایشان را بیرون میکشند و در نتیجه حق خود را میگیرند ... .
و این پرچم را جز به حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه تسلیم نمیکنند ( پرچم را به ایشان تحویل میدهند) ؛ کشته های اینها شهید هستند ؛ همانا اگر من آن زمان را درک کنم ؛ جان خودم را برای صاحب این امر ( و درک زمان ظهور ) حفظ میکنم.