نظرات امام خامنه ای در مساله موسیقی

با دوستی درباره موسیقی و دیدگاه رهبر معظم ، صحبت میکردیم. جمله گفتند که برایم عجیب و قابل تامل بود. یا بهتر بگویم : تا تحقیق نکنمنه میتوانم رد کنم و نه میتوانم قبول کنم. به هر حال این باعث شد تا در روزهای بعد جستجویی در سخنان رهبر معظم انقلاب دامت برکاته داشته باشم  ونتیجه قسمتی از مطالعات نوشته های زیر شد : 

1 - همان موسیقی که علما در گذشته حرام کرده اند همچنان حرام است. 

2 - موسیقی در مشرق زمین فقط یک قسم بوده و ان هم موسیقی لهوی بوده اما غرب از این جهت از ما جلو تر بوده اند ، در بین انها موسیقی دو نوع داشته که یکی نوع ان لهوی  و یک نوع دیگر هم موسیقی بوده که جنبه لهوی نداشته بلکه به نحوی بوده که انسان عاقل حاضر میشود برای شنیدن ان پول خرج کند.

( در قالب مثال : مثلا شنیدن یک مناجات با موسیقی خاص ، لهوی نیست یا شنیدن یک سرود حماسی همراه با موسیقی که لهوی نیست و انسانی که اهل عیاشی نیست هم حاضر میشود برای شنیدن ان هزینه کند)

3 - شاید از انجا که نوع موسیقی در گذشته همه لهوی بوده اند فتاوای برخی فقها ناظر به نوع رایج ان در زمان گذشته بوده. 

4 - این که ما بگوئیم موسیقی بهترین راه مقابله با تهاجم فرهنگی است ، نه ، من به این معتقد نیستم که موسیقی یک چنین کششی داشته باشد ، اما بهترین راهش را این نمی دانم .... من نمی توانم به طور مطلق بگویم که موسیقی اصیل ایرانی ، موسیقی حلال است ؛ نه ، این طور نیست . بعضی خیال می کنند که مرز موسیقی حلال و حرام ، موسیقی سنتی ایرانی و موسیقی غیر سنتی است ؛ نه ، این طور نیست . آن موسیقی که منادیان دین و شرع همیشه در دوره ها ی گذشته با آن مقابله می کردند و می گفتند حرام است ، همان موسیقی سنتی ایرانی خودمان است که به شکل حرامی در دربارهای سلاطین ، در نزد افراد بی بند و بار ، در نزد افرادی که به شهوات تمایل داشتند و خوض در شهوات می کردند ، اجرا می شده ؛ این همان موسیقی حرام است . بنابر این ، مرز موسیقی حرام و حلال ، عبارت از ایرانی بودن ، سنتی بودن ، قدیمی بودن ، کلاسیک بودن ، غربی بودن یا شرقی بودن نیست 

5 - بنده آدمی نیستم که اگر موسیقی حرام نواخته شد بنشینم و به آن گوش بسپارم. آنچه در این مقوله، حرام بوده هنوز هم حرام است. در برخورد با حرام هم جای ملاحظه نیست و من هم به عنوان فرد متشرع که ملاکم فقه است، ملاحظه کاری نمی کنم.

6 - موسیقی را باید به سمت هدف متعالی بکشانید..

7 - بعضی از موسیقی­دان‌های سنتی اصیل و ریشه‌دار، گاهی می‌گویند که «موسیقی قبل از انقلاب دچار ابتذال شده بود؛ ولی در دوران انقلاب الحمدالله، آن ابتذال از بین رفت». من این را نمی‌خواهم بگویم. من تقسیم دیگری را می‌خواهم مطرح کنم. چون تنها به اینکه آن ابتذال‌ها از بین برود، قانع نیستم. بلکه می‌گویم در همین موسیقی غیرمبتذل سنتی عالمانه هم، شما وظیفه دارید جهت‌گیری درست ایجاد کنید. توقع من از شما، هدف­دارکردن موسیقی است.

8 - آن چیزی که در اسلام حرام است ، غناست نه موسیقی . موسیقی هر آهنگ و صدایی است که از حنجره یا از وسیله ای ، به یک شکل حسابشده بیرون می آید . اما آن چیزی که حرام است ، نوع خاصی از موسیقی است که غنا باشد .

9 - موسیقی به معنای یک هنر، چیز با ارزشی است؛ اما همچنان که یک شعر بد، مردود است – ولو یک هنر است – یک موسیقی گناه آلود و گناه آموز مردود است – ولو این هنر است – یک موسیقی گناه‌آلود و گناه‌آموز نیز، هم حرام و هم مردود است؛ ولو اینکه یک هنر است. این را حمل نکنند بر ضدیت با هنر؛ که «آقا ؛ فلانی با هنر مخالف است!» ما با گناه مخالفیم. چرا با هنر مخالف باشیم؟! تا گفته می‌شود « موسیقی حرام است» می‌گویند: «آه! اینها باز هم آخوندبازی و شیخ‌بازی درآوردند. مقدس‌بازی درآورند.» نه آقا! موسیقی خوب، چیز خوبی است. مگر ندیدید جلو چشم امام آلات موسیقی بردند و بنا کردند زدن و خواندن. امام هم مثل کوه نشستند و همین طور نگاه کردند.

 10 - گوش‌ دادن به غنا که عبارت است از ترجیع صدا به نحوى که طرب‏انگیز و مناسب با مجالس لهو و گناه باشد، مطلقاً حرام است، حتّى غناى زن براى شوهرش و بالعکس و قصد لذت بردن از همسر، استماع غنا را مباح نمى‏کند و حرمت غنا و مانند آن، با تعبّد به شرع ثابت شده و از احکام ثابت فقه شیعه محسوب مى‏شود و دائر مدار ملاکات فرضى و آثار روانى و اجتماعى نمى‏باشد، بلکه تا زمانى که این عنوان حرام بر آن صدق کند، حکم آن حرمت و وجوب اجتناب به‌ طور مطلق است.

البته انچه من خواندم بسیار بیشتر از این مقدار بود و فارغ از نقد و بررسی این مطالب فکر میکنم برای شناخت نظرات ایشان همین مقدار کافی باشد.

پ ن : کلیپی مهم درباره موسیقی از امام خامنه ای : کلیک کنید+ 

با استفاده از : tabnak.ir ، سایت انتشارات آب حیات  ، خبر انلاین و و ... .