گفته اند یکی از معانی "الّا" معنای "غیر" است و همیشه الّا و مابعدش صفت واقع میشود و دلالت بر مغایرت موصوف و اسم مابعد میکند. موصوف ان هم همیشه یا نکره است یا اسم جمع شبیه نکره. ( اسم جمع شبیه نکره اسمی است که در یکی از دو جزه جمع و نکره بودن شبیه ان باشد)
ابن هشام در مغنی برای این معنی " الا" به ایه ی شریفه ی " لو کان فیهما آلهه الا الله لفسدتا" مثال میزند و دلیلشان هم این است که چاره ای نداریم که " الا " به معنی " غیر " باشد هم از جهت معنی و هم از جهت لفظ.
از جهت معنایی " الّا باید به معنی غیر باشد زیرا اگر" الّا" به معنی " استثناء " باشد معنی چنین میشود :