حَدَّثَنِی الْقَاسِمُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع
یَقُولُ قَبْرُ الْحُسَیْنِ ع ... رَوْضَةٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ مِنْهُ مِعْرَاجٌ إِلَى السَّمَاءِ فَلَیْسَ مِنْ مَلَکٍ مُقَرَّبٍ وَ لَا نَبِیٍّ مُرْسَلٍ إِلَّا وَ هُوَ یَسْأَلُ اللَّهَ تَعَالَى أَنْ یَزُورَ الْحُسَیْنَ ع فَفَوْجٌ یَهْبِطُ وَ فَوْجٌ یَصْعَدُ[1]
امام صادق علیه السلام میفرمایند : قبر امام حسین علیه السلام باغچه ای از باغچه های بهشت است و از انها به سوی اسمانها میروند و هیچ ملک مقرب و نبی مرسلی نیست مگر اینکه از خدای متعال میخواهد ( و آرزو میکند ) که امام حسین علیه السلام را زیارت کند ، پس گروهی پایین می آیند و گروهی به بالا میروند.